Beste Meneer,

Afgelopen woensdag troffen wij elkaar op de parkeerplaats van de supermarkt. Een iets te krappe parkeerplaats, toegegeven, maar met een klein beetje geduld op zijn tijd voorziet zij iedere bolide binnen een acceptabele tijd van een plekje. Toen ik op de terugweg van het retourneren van mijn winkelwagen bij mijn auto kwam, ontmoette ik u. Eerlijk gezegd had ik u, een op het oog beschaafde man van een jaar of 60, nog niet waargenomen. Dat duurde echter niet heel lang, want u liet uw aanwezigheid niet zomaar ongemerkt voorbij gaan, u toeterde enthousiast naar mij. Om gedag te zeggen, dacht ik in eerste instantie, maar uw boze gezicht en wijzende vinger impliceerde dat het meer te maken had met dat uw bolide met veel smart op mijn plek stond te wachten.

Mogelijk heeft u het gewoon gemist hoor, maar ik probeerde u er attent op te maken dat ik nog heel even aan het telefoneren was. Even controleren bij mijn lief of ik niets vergeten was, zo op het laatste moment. Met de Kerstdagen in het vooruitzicht en het werken tussendoor wil mijn brein weleens iets vergeten namelijk, zo zonde als ik dan weer helemaal terug moet. Ik hoopte op uw begrip en geduld, aangezien mijn burgerlijke gehoorzaamheid ernaar streeft telefoneren en auto rijden niet te combineren. En op geluk voor u uiteraard, want wellicht kwam er elders zelfs al eerder een plekje vrij!

Lees hier mijn terugblik op 2016

Mogelijk begreep u mij echter verkeerd, of kleurde extreme haast uw beoordelingsvermogen. In plaats van een minuut geduldig te wachten, of in een ander plekje te rijden, zag ik u namelijk in mijn spiegel heel hard gas geven. In slechts luttele seconden wist u het klaar te spelen om mij uw beide middelvingers meerdere keren te tonen én daarnaast ook nog uw claxon recidiverend te activeren. Op zich een prestatie overigens.

Eerlijkheid gebied mij echter te zeggen dat ik eigenlijk niet wist of ik in de lach moest schieten, of dat ik in huilen uit moest barsten. Of ik met u te doen moest hebben, omdat u vast geen makkelijke dag gehad moet hebben, of dat ik boos moest zijn omdat u zo ontzettend lelijk tegen mij deed. Ik hoop meneer, dat het slechts een exceptie was in uw gedrag. Dat u echt een heel slechte dag had, die uiteindelijk hopelijk helemaal is goed gekomen. Ik hoop dat u bij nader inzien ook heeft kunnen bedenken dat u uw energie beter zou kunnen besteden dan u zou druk te maken om het 1 of 2 minuten moeten wachten op een parkeerplekje. Dat er daarnaast helaas voldoende verdrietige dingen gebeuren in de wereld waar u zich wél druk om zou kunnen maken. (En tot slot hoop ik uiteraard ook dat u voor alle boodschappen voor het komende weekend hebt kunnen slagen, want het is er niet rustiger op geworden deze dagen!)

Ik wens u, meneer, én al uw geliefden warme kerstdagen toe en alle goeds voor in het nieuwe jaar!

Imagine all the people
living life in peace.
You may say I’m a dreamer,
but I’m not the only one.
I hope someday you’ll join us,
and the world will be as one.

Tweet