Nog maar een half jaar geleden liep ik door Manila, diep geraakt door de armoede waar we mee werden geconfronteerd. En door de contrasten ook. Ons hotel bevond zich in het oude deel van de stad, ook wel ‘Intramuros’ genoemd, en grensde aan de randweg van Manila. Om bij een supermarkt in de buurt te komen moesten we dientengevolge onder de weg door via een kleine tunnel. Net bekomen van de aanblik van een moeder en drie schaars geklede kinderen die hun rust zoeken op een stuk karton aan de kant van de weg, treffen we op de trap naar beneden een moeder met haar ondervoede baby in haar armen. Haar gezicht lijkt weinig hoop uit te drukken dat iemand in het voorbij gaan haar iets toestopt, dus kijkt ze voornamelijk naar de onderliggende traptrede. Ik merk op dat we in de supermarkt even een fles water voor haar mee moeten nemen, een fles waarvan we ons op de terugweg realiseren dat we die vergeten zijn aan te schaffen. Bij een kraam op de hoek werden echter heerlijke mango’s verkocht, die hier de supermarkt door vorm of kleur overigens niet zouden halen. Dus voor letterlijk een paar centen halen we een zakje met mango’s en geven we het aan de moeder op de trap. Alsof de zon gaat schijnen blijken er een prachtige lach en stralende ogen verborgen achter het gezicht wat tot niets anders dan zorgen uitstralen in staat leek.

De gedachte aan dat moment raakt en ontroert me weer. Het contrast  van de baby’s die ik soms voor mijn werk zie, die door het aantal knuffels in de box geen bewegingsruimte hebben, en de leefomgeving van dit kindje hier op een vervuilde trap in Manila kan bijna niet groter zijn. Tegelijkertijd is het een troost dat rijkdom of armoede weinig te maken heeft met liefde voelen voor elkaar. Pijnlijk voor mij is wel het besef hoe snel dat intense gevoel wat je daar hebt, dat ‘bewustzijn’ ook weer weggezakt lijkt op sommige momenten. Een aantal weken geleden waren we in Maastricht en liepen we de Onze Lieve Vrouwe-kerk uit. Een vrouw net buiten de kerk houdt haar ene hand op voor wat geld terwijl ze met haar andere hand een sigaret in haar mond houdt. Cynisme en irritatie komen in mij op en de gedachte dat wanneer ze stopt met roken ze wellicht geld over heeft voor eten, weerhouden mij ervan haar iets te geven. Nu daarop terugkijkend schaam ik mij. Vraag ik me af of die sigaret misschien het hoogtepunt van haar dag was omdat ze die kort ervoor van iemand heeft gekregen, die wel gewoon van het goede in de mens is uitgegaan. Uiteindelijk ga ik liever af en toe ‘op mijn bek’ door  naïef en vol vertrouwen door het leven te gaan dan dat ik handel vanuit angst en achterdocht. Dus het ophalen van deze herinnering is vooral voor mijzelf een goede reminder…

Extra dankbaar ben ik als ik aan de bovenstaande situatie denk voor het dak boven mijn hoofd, het comfort van een eigen veilige en warme plek. Van de mogelijkheid de verwarming aan te zetten als ik het koud krijg, of kaarsjes aan te doen puur voor de warmte en sfeer. Dankbaar voor een warm en zacht bed in plaats van een stuk karton. En dankbaar dat ik de mogelijkheid heb om naar de winkel te gaan, verse ingrediënten te kopen en daarmee aan de slag kan in onze eigen keuken. Comfort. Niet vanzelfsprekend comfort.

Comfort, comfortfood. Warm fijn en voedzaam eten, terwijl we onszelf bewust zijn van onze voorrechten en deze niet vergeten te koesteren.

Vorig jaar hadden we op Twitter een gesprek over wie het aandurfde om dit recept te maken. Aangemoedigd door een graag kokende collega en vriendin zijn we aan de slag gegaan en het resultaat was waanzinnig! Maar ook veel werk.. Dus hieronder vinden jullie een snelle versie van het recept en de echte bikkels kunnen door scrollen naar het recept onderaan..

Maken jullie wel eens iets met Pompoen? Zo ja, wat is jullie favoriet?

Pasta met Pompoen en Geitenkaas (oorspronkelijk recept komt uit de Delicious.)

Ingrediënten (voor 4 personen):

• Verse Pasta (ik heb verse spaghetti gebruikt, tagliatelle kan ook prima)
• Flespompoen (ongeveer 600 gram)
• 3 el olijfolie
• 2 sjalotjes (heel fijn gesneden)
• 2 tenen knoflook (heel fijn gesneden)
• 200 gram zachte naturel geitenkaas (verkruimeld)
• 75 gram pecannoten, fijngehakt
• ca. 35 gram verse dille (fijngesneden)
• 25 gram roomboter
• Zout en peper

Bereidingswijze: 

1. Verwarm de oven voor op 200 graden Celsius.
2. Snij de pompoen doormidden en haal het zaad eruit. Schild de pompoen en snij hem vervolgens in stukjes. Doe de pompoen in een ovenschaal, sprenkel de olijfolie eroverheen en wat peper en zout.
3. Verwarm een koekenpan en bak hier in de boter de fijngesneden sjalot en knoflook in. Laat de sjalot en knoflook goudbruin kleuren, maar voorkom dat het verbrand want dan krijgt knoflook een bittere smaak.
4. Zet een ruime pan met water op het vuur om de pasta te koken.
5 .Haal de pompoen uit de oven en laat de pompoen wat afkoelen. Voeg als de pompoen een beetje afgekoeld is (handwarm) de geitenkaas, uien, knoflook, pecannoten en de dille toe. Meng alles goed door elkaar.
6. Kook de Pasta totdat het gaar is naar je eigen smaak. Giet de pasta af en meng direct het pompoenmengsel door de pasta heen. Serveer het eten direct, eventueel nog met een extra korrel zeezout eroverheen.

Eet Smakelijk!

——————————————————————————————————————————————

Voor de getrainde koks of zij die van een uitdaging houden.. Rotolo!

In het originele recept wordt een zogenaamde ‘rotolo’ gemaakt, ofwel een pastarol. Voor degenen die van een uitdaging in de keuken houden is het absoluut de moeite waard dit eens te proberen. Buiten dat het echt superlekker is, is het ook een prachtig en feestelijk gerecht om midden op de tafel te zetten. (En hé, het is mij vorig jaar redelijk goed gelukt.. dus voor jullie zeker haalbaar!)

Aanvullende Ingrediënten: 

• 50 gram roomboter
• Verse pastavellen (lasagne)
• 1 eierdooier
• 1 el water
• blaadjes van zes takjes salie
• een wijde pan en keukengaren

Bereidingswijze: 

1. Verwarm de oven voor op 200 graden Celsius.
2. Snij de pompoen doormidden en haal het zaad eruit. Schild de pompoen en snij hem vervolgens in stukjes. Doe de pompoen in een ovenschaal, sprenkel de olijfolie eroverheen en wat peper en zout.
3. Verwarm een koekenpan en bak hier in de boter de fijngesneden sjalot en knoflook in. Laat de sjalot en knoflook goudbruin kleuren, maar voorkom dat het verbrand want dan krijgt knoflook een bittere smaak.
4. Haal de pompoen uit de oven en laat het ca. 15 minuten afkoelen. Meng de pompoen vervolgens met de sjalot, knoflook, dille, geitenkaas en pecannoten.
5. Vorm van de pastavellen op een schone theedoek een rechthoek, waarvan de breedte iets kleiner is dan de wijdste pan die je hebt. Klop de eidooier met 1 eetlepel water en bestrijk de randen, die elkaar ongeveer een 1/2 cm moeten overlappen, hiermee. Druk de landen voorzichtig aan zodat de vellen goed aan elkaar vast zitten.
6. Verdeel het pompoenmengsel gelijkmatig en dun over de pasta en houdt de buitenste randen ongeveer 1 cm vrij. Rol vervolgens de pastarol op zoals je ook sushi oprolt, maar dan met behulp van een theedoek. Druk de zijkanten vervolgens dicht met de pasta die je vrij hebt gehouden. Rol de rotolo strak in de theedoek en bind de uiteinden van de theedoek strak dicht met keukengaren.
7. Breng in de wijdste pan die je hebt water met een tl zout aan de kook, voldoende water zodat de pastarol onder staat als je hem erin legt. Legt de pastarol voorzichtig in de pan als het water aan de kook is en laat het ongeveer 20 minuten zacht koken (dus niet op vol vuur).
8. Na 15 minuten kooktijd verhit je de boter in een steelpan en bak je hier de salie in ongeveer een minuut krokant.
9. Haal de rol uit het kokende water en haal voorzichtig de theedoek. Snijd de rol in dikke plakken en serveer met de salieboter.

Eet Smakelijk!

Tweet